komür katranı

Kırık bir kalp

Eski bir sandalye

Sensiz bir oda.

Bardakta çay,

Kusur arayan insanlar,

Üşütüyor bu havalar.

Aldandım,

Aldattın, işte bu kadar…

Sen ve bu mevsim

Çok güvenilmez.

Sevmedim bu sokağı

Yağmursuz gezilmez.

Kaldırım taşları

Peşimden koşar.

Göz kırpar sokak lambaları.

Eve dönmem gerek

Bekler beni, biliyorum,

O sandalyede kırık bir kalp,

Katran gibi bardakta çay.

Her şey çok soğuk:

Duvardaki resim, koltuklar,

Üşütüyor beni bu havalar.

Gitmeliyim buradan

Sonsuza kadar.

About The Author

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir